Niervergiftiging / uremie

Gesloten
Gebruikersavatar
Brigitte
Berichten: 10957
Lid geworden op: 13 mar 2009 07:05
Insuline: was Lantus
Woonplaats: Eindhoven
Contacteer:

Bericht door Brigitte »

Waarschuwing: het is geen leuk leesvoer. Wat gebeurt er in een kattenlijfje als de nieren hun werk niet meer kunnen doen

De gevolgen van de niervergiftiging

Meer drinken. De kat voelt aan dat er teveel afvalstoffen in het bloed zitten en probeert die alsnog te verwijderen door meer te gaan drinken. Op die manier probeert ze het lichaam als het ware schoon te spoelen door de nieren harder te laten werken. In het begin lukt dat aardig en ziet u alleen maar dat het dier wat meer drinkt. in de loop van weken of maanden gaat ze echter meer drinken totdat de nieren het echt niet meer kunnen bolwerken. Als de nieren het echt gaan begeven, heeft dat een reeks gevolgen voor het hele lichaam. Mede door de niervergiftiging gaan alle lichaamsfuncties achteruit.

De hersenen. De afvalstoffen in het bloed werken als een soort licht vergif. Door de uitwerking op de hersenen zien we dat de kat suf en sloom wordt. Ze heeft absoluut geen pijn maar voelt zich lamlendig. In ernstige gevallen kunnen ook verschijnselen optreden zoals evenwichtsstoornissen, verlammingen, krampen en afwijkingen van de ogen.

Maag en darmen. De vertering van voedsel werkt door het "giftige" bloed ook niet goed meer. Het voer komt er nog een deel weer onverteerd met de ontlasting uit. Het gevolg is dat de kat vermagert. Ook het drinkwater wordt niet meer goed door het lichaam opgenomen en benut. Ondanks het vele drinken zien we dat de kat toch uitdroogt. Door de niervergiftiging verminderen ook de darmbewegingen (peristaltiek). Het voedsel gaat dan te langzaam door de darmen heen, waardoor het onderweg teveel indroogt. Het gevolg is een "rozenkrans" van ingedroogde, harde keutels. Door deze darmverstopping kan het dier ook gaan braken. Braakprikkels hoeven niet vanuit de maag te komen, maar kunnen ook uit de darmen voortkomen. In dit geval kan de kat "loos" braken. Er komt dan geen maaginhoud, maar hooguit een beetje geel of wit vocht. De oorzaak hiervan ligt in de darmen zelf. Als er wat haarsliertjes via de maag in de darmen terecht zijn gekomen, kunnen ze de darmwand prikkelen of zelfs een verstopping veroorzaken. Braakneigingen zijn het gevolg.

De vacht. Door de slechtere algemene conditie wordt de vacht dor en dof. Door de vermagering en uitdroging gaan de haren rechtop staan en vallen uit. Met het schoonlikken van de vacht, het zich "wassen", slikt het dier automatisch wat haren in. door de haaruitval is dit meer dan normaal en kan de kat hiervan gaan braken.

Lever milt en beenmerg. Deze organen krijgen het ook zwaar te verduren door een teveel aan afvalstoffen in het bloed. Normaal worden er rode bloedlichaampjes afgebroken en ook weer aangemaakt. Dat gebeurt voortdurend in de lever, de milt en het beenmerg. Bij niervergiftiging worden steeds minder bloedlichaampjes aangemaakt en wordt het bloed niet voldoende aangevuld. Het resultaat is bloedarmoede; een bleke neus, bleke voetkussentjes en bleke oog- en mondslijmvliezen. Een ander taak van de lever is het zuiveren van het bloed van stoffen die schadelijk zijn voor het lichaam. Ook dat gebeurt niet meer voldoende bij een niervergiftiging, waardoor het ziekte beeld alleen nog maar ernstiger wordt.

De ogen. De ogen zijn dof door de uitdroging. Ze liggen ook diep in de kassen omdat het lichaam het vet in de oogkassen achter de ogen heeft opgebruikt. In ernstige gevallen kunnen de ogen door hersenbeschadiging met schokjes heen en weer gaan bewegen (nystagmus) of kunnen de pupillen heel groot of juist heel klein worden.

De bek. Door de algehele uitdroging krijgt de kat ook een droge mond. omdat er geen speeksel meer is met eeen beschermende werking, bestaat grote kans op irritaties en ontstekingen in de bek. Stinken uit de bek is een belangrijk gevolg van een niervergiftiging. In ernstige gevallen wordt het slikken moeilijk en wil het dier op den duur niet meer eten, mede ook tengevolge van de voortdurende braakneigingen als beschreven bij "maag en darmen". De meeste katten hebben wat tandsteen op de achterkiezen boven. Als het stinken uit de bek de enige klacht is, zal logischerwijs overgegaan worden tot een tandsteen behandeling. Als het stinken uit de bek mede een gevolg is van de nier vergiftiging, zals de stank niet verwijderen of terugkomen. Dat is dan reden voor verder onderzoek.

De lichaamstemperatuur. In een vergevorderd stadium is het dier ook niet meer in staat om de lichaamstemperatuur (normaal tussen 38,5°C en 395°C) op peil te houden. De mate van ondertemperatuur is belangrijk voor het geven van een prognose. Een half graadje is niet zo'n ramp, maar drie graden ondertemperatuur is niet zo best.

Het gedrag. Behalve de genoemde symptomen, zoveel drinken, braken, minder of niet meer eten en alle andere lichamelijke afwijkingen, gaat een oude kat zich in het eindstadium van het leven ook anders gedragen. in het begin gaat ze nog lekker op warme plaatsen liggen en wordt ze erg aanhankelijk. Het oudje spint voortdurend en zoekt constant uw gezelschap. In de laatste fase zal het dier zich echter gaan afzonderen, zich op ongebruikelijke plaatsen terug trekken, bijvoorbeeld op zolder of ergens onder de kast. helemaal op het einde zal ze proberen weg te lopen om ergens op een rustig plekje te kunnen sterven.



Bron: de oorspronkelijke bron van het artikel is niet te achterhalen, vandaar één vermelding: http://www.doubleforgeron.nl/intromedisch.htm#Nier
Gesloten