Pagina 1 van 1

Schildklier - Hyperthyreoïdie

Geplaatst: 23 jul 2009 11:43
door Diana
Hyperthyreoïdie bij de kat

Hyperthyreoidie ofwel een overactieve schildklierwerking is de meest voorkomende hormonale afwijking bij de oudere (gemiddeld 12 à 13 jaar) kat.
Zelden treedt het op bij katten jonger dan 8 jaar, en er is geen geslachts- of raspredispositie.

De schildklier bestaat uit twee delen die in de hals aan weerszijden van de luchtpijp zitten net onder het strottenhoofd. Bij enkele katten is ook nog schildklierweefsel in bijvoorbeeld de borstholte of de nek aanwezig.

De ziekteverschijnselen zijn het gevolg van een verhoogde productie van schildklierhormonen door een gezwel in de schildklier(en).
In 98% van de gevallen is het gezwel zeer goedaardig en in 2% van de gevallen kwaadaardig. Deze kwaadaardige tumoren zaaien echter meestal niet verder in het lichaam uit.

In 20% van de ziektegevallen betreft het maar één schildklier, in 70% beide schildklieren en in 10% is de aandoening driezijdig aanwezig. We spreken van driezijdig als ook het schildklierweefsel in de borstholte of de nek meedoet.

Wat zijn de ziekteverschijnselen bij hyperthyreoïdie?

Een verhoogde productie van schildklierhormonen verhoogt de stofwisseling en beïnvloedt zo de werking van vele organen, zoals het hart, het maagdarmkanaal, het zenuwstelsel en de nieren.
Zo gaat bijvoorbeeld het hart sneller en krachtiger pompen, waardoor de hartspier dikker wordt en de kat de hartspierziekte 'cardiomyopathie' ontwikkelt. Ook gaan bij vele katten met hyperthyreoïdie de nieren sneller achteruit en ontwikkelen zij 'chronische nierinsufficiëntie'.

Katten kunnen een combinatie van de onderstaande verschijnselen vertonen.

Heel vaak vermageren de katten ondanks een normale tot toegenomen eetlust.


Bijna de helft van de katten vertonen een verhoogde eetlust. Een klein percentage van de katten hebben periodes met verminderde tot slechte eetlust.


Eén derde van de katten zijn hyperactief, rusteloos en/of chagrijnig, miauwen veel, vertonen rillingen of agressief gedrag.
Soms zijn de katten juist apathisch ofwel lusteloos. Deze apathische vorm van hyperthyreoïdie kan het eindstadium betekenen.

*Lichte verhoging van de lichaamstemperatuur en vermijden daarom warme plaatsen.
*Meer drinken en urineren.
*Af en toe braken en/of diarree.
*Vaker en grotere hoeveelheden ontlasting.
*Versnelde ademhaling of benauwd.
*Soms een doffe, vettige, onverzorgde vacht.

Bij lichamelijk onderzoek wordt vaak een zeer snelle pols gemeten en vaak ook een bijgeruis op het hart gehoord. In zo'n geval is het meest waarschijnlijk ook sprake van hypertrofische cardiomyopathie door de hyperthyreoïdie.


Ongeveer 80% van de katten met hyperthyreoïdie hebben een verhoogde bloeddruk.
Een hoge bloeddruk kan de hersenfuncties aantasten en kan daardoor desoriëntatie en verward gedrag veroorzaken. Ook kan plotseling blindheid optreden door het loslaten van het netvlies.
In onze kliniek kan de bloeddruk bij katten worden gemeten met de Doppler bloeddrukmeter.


Hoe kan de diagnose hyperthyreoïdie worden vastgesteld?

De concentratie totaal schildklierhormoon in het bloed is de meest geschikte test voor
het opsporen van hyperthyreoïdie bij katten. In enkele gevallen valt de concentratie totaal schildklierhormoon echter binnen de normale waarden.


Hyperthyreoïdie kan ook worden vastgesteld door in de hals één of twee vergrote schildklieren te voelen. Maar deze kunnen door hun grootte zijn afgezakt tot in de borstkast en dan niet meer te voelen zijn.


Als met bloedonderzoek of door voelen de diagnose hyperthyreoïdie niet is te bevestigen, dan kan een scan ofwel scintigram van de schildklieren uitkomst bieden. Hiervoor moet de kat onder narcose worden gebracht.
Ook is het alleen op deze manier mogelijk te zien of de aandoening driezijdig aanwezig is.
Waarmee moet rekening worden gehouden
bij het meten van de concentratie totaal schildklierhormoon in het bloed van de kat?

Veel katten met hyperthyreoïdie hebben meerdere problemen.
Vooral met de aanwezigheid van nierfalen moet ernstig rekening worden gehouden. Door de hyperthyreoïdie kan namelijk veel nierweefsel reeds zijn vernietigd en toch de bloedwaarde (van bijvoorbeeld creatinine) voor het meten van de nierfunctie schijnbaar goed zijn.


Andere ziekten kunnen de concentratie schildklierhormoon in het bloed verlagen bij katten met hyperthyreoïdie en bij normale katten. Ziekten zoals nierfalen, suikerziekte, leverproblemen, longontsteking en tumoren, zoals lymfomen. Ook medicijnen zoals prednisolon en fenobarbital kunnen de concentratie schildklierhormoon in het bloed verlagen.


Bij sommige katten met lichte hyperthyreoïdie kan de concentratie schildklierhormoon in het bloed erg schommelen, waardoor je bij deze katten dan toch normale waarden vindt. Wanneer de diagnose twijfelachtig is, dan moet een maand later weer de hoeveelheid totaal schildklierhormoon bepaald worden. Wanneer de diagnose dan nog niet bevestigd kan worden, kan een T3 suppressietest worden uitgevoerd.
Waarom is vroegtijdige diagnose belangrijk?

Als de schildklieraandoening niet op tijd wordt vastgesteld en behandeld, dan leven de zieke katten over het algemeen niet langer dan 1 tot 2 jaar. De vroegtijdige dood van het dier is vooral te wijten aan de veranderingen in de nieren en/of het hart. Door de hoge bloeddruk worden namelijk de nieren beschadigd. Door de chronische overbelasting van het hart kan ook de hartspier dikker worden en sluiten de kleppen onvoldoende.

Welke behandelingsmogelijkheden zijn er?

Hyperthyreoïdie gaat bij katten niet vanzelf over. De ziekte is in het algemeen goed te behandelen als maar rekening wordt gehouden met de valkuilen die je kunt tegenkomen bij het kiezen tussen de verschillende behandelingsmogelijkheden.
Er zijn drie behandelingsmogelijkheden.

Met medicijnen.

Met schildklierremmende medicijnen, in de vorm van tabletten, kan een te hoge productie van schildklierhormoon onder controle worden gehouden, waardoor de ziekteverschijnselen onderdrukt worden. Alleen de ontwikkeling van de hartspierziekte 'cardiomyopathie' kan hiermee niet worden gestopt. De medicijnen vernietigen niet het afwijkende schildklierweefsel en moeten dus levenslang worden gegeven. Bij enkele katten kunnen bijwerkingen optreden. Daarom moet de dosering geleidelijk worden opgebouwd en bloedonderzoek worden verricht. De meeste bijwerkingen treden in de eerste drie maanden van de behandeling op.

Carbimazol-oorzalf is een nieuwe methode voor de behandeling van een kat met hyperthyreoïdie, die moeilijk tabletten is in te geven.


Met een operatie één vergrote schildklier verwijderen, is een betrekkelijk eenvoudige ingreep met weinig risico.
Maar bij meer dan 70% van de katten met hyperthyreoïdie zijn beide schildklieren vergroot of zal de tweede schildklier binnen 1 à 2 jaar vergroot raken.
Dus meestal is het noodzakelijk beide schildklieren te verwijderen, waarbij het risico van een tekort aan bijschildklierhormoon mogelijk is. Vlakbij de schildklier ligt namelijk de bijschildklier. Wanneer dit orgaantje wordt beschadigd of zelfs verwijderd, dan ontstaat een levensgevaarlijk tekort aan calcium in het bloed. Als beide schildklieren worden verwijderd, moet de kat daarom de eerste vijf dagen na de operatie heel intensief in de gaten worden gehouden en regelmatig bloed worden afgenomen en onderzocht.

Een nadeel is dat de operatie onder algehele narcose gebeurd en dit kan een probleem vormen bij katten die ten gevolge van een al langer bestaande hyperthyreoïdie de hartspierziekte 'cardiomyopathie' en/of ernstig nierfalen hebben ontwikkeld.
Als nog geen hartfalen en/of ernstig nierfalen aanwezig zijn en besloten wordt om te opereren, dan moet de toestand van de kat eerst worden gestabiliseerd door het schildklierremmende geneesmiddel 2 tot 3 weken lang toe te dienen. Pas daarna mag de operatie worden uitgevoerd, maar houdt toch altijd een zeker risico in.


Met een injectie radioactief jodium wordt alleen al het afwijkende schildklierweefsel vernietigd, ook in die gebieden waar we chirurgisch niet bij kunnen. Dit is de meest effectieve behandeling. De kat hoeft voor deze behandeling niet onder narcose, maar moet wel gedurende 3 tot 14 dagen in een speciale isolatieruimte worden opgenomen totdat de radioactiviteit uit de kat is verdwenen. In Nederland heeft alleen dierenkliniek 'De Lingehoeve' in Lienden in Gelderland de mogelijkheden en de vergunning om radioactief jodium toe te dienen.
Een nadeel is dat een kat met ver voortgeschreden hartfalen en/of ernstig nierfalen en/of suikerziekte niet behandeld kan worden in de isolatieruimte.
Ook bij deze laatste methode bestaat net als bij het chirurgisch verwijderen van beide schildklieren maanden tot jaren later toch een kleine kans op herhaling van de hyperthyreoïdieklachten.

De keuze voor het type behandeling van hyperthyreoïdie moet op basis van de aanwezigheid van andere ziektes en het karakter van de kat gemaakt worden.

N.B. Katten met tevens een zeer ernstig gestoorde nierfunctie kunnen beter niet voor de hyperthyreoïdie worden behandeld, maar alleen op een nierdieet worden gezet.
Door de hyperthyreoïdie wordt bij katten met zeer ernstig nierfalen het nog beetje goede nierweefsel beter benut, waardoor de ziekteverschijnselen van nierfalen verminderen.
_________________________________________________________________________________________________________________
Medicijnen:


Felimazole:
http://diergeneesmiddelen.info/index.ph ... zole-25-mg

Carbimazol: (humaan geneesmiddel)
http://www.consumed.nl/medicijnen/455/C ... n_generiek

Carbimazol oorzalf:
http://diergeneesmiddelen.info/index.ph ... carbimazol

Strumazol:: (humaan geneesmiddel)
http://www.consumed.nl/medicijnen/2545/Strumazol%C2%AE


verschil Felimazole en Carbimazol:
Carbimazol wordt in de lever omgezet tot de werkzame stof Thiamazol
Felimazole is hetzelfde als werkzame stof Thiamazole en hoeft dus niet meer omgezet te worden in de lever

Geplaatst: 02 aug 2009 18:13
door Diana
Met dank aan Brigitte


Overactieve schildklier ( Hyperthyroïdie bij katten)
Een overactieve schildklier komt vaker voor dan diabetes bij katten en wordt jammer genoeg vaak met diabetes verwisseld. Diabetes is de klassieke foute diagnose bij een overactieve schildklier. Dat komt voornamelijk omdat sommige symptomen overeenkomen en ook de bloedsuiker verhoogd kan zijn door een overactieve schildklier. Wanneer er diabetes bij een kat wordt gediagnosticeerd, moet eigenlijk een overactieve schildklier uitgesloten worden. De huidige stand van wetenschappelijk onderzoek luidt als volgt:

• Typische symptomen voor een kat met een overactieve schildklier zijn:
* Gewichtsverlies/ vermagering
* Toegenomen honger en polydipsie (dorst)
* Polyurie (veel drinken en plassen)
* Gedragsveranderingen / onrust,hyperactiviteit of agressie
* Vachtveranderingen, onverzorgde ruige vacht
* Vaak braken en/ of diarree
* Ademhalingsproblemen, snel moe
* Versnelde hartslag en ademfrequentie
* Ook andere symptomen zijn mogelijk

•Een overactieve schildklier is de meest voorkomende endocriene ziektes bij katten ( diabetes is de tweede)
•Zieke katten zijn gemiddeld 13 jaar oud, < 5% is jonger dan 10 jaar
•Er zijn aanwijzingen dat tot 31% van katten waarvan een autopsie is gedaan een verandering van de schildklier heeft
•98% van de dieren heeft een goedaardige vergroting van de schildklier (adenomateuze hyperplasia of een adenoma)
•De oorzaken zijn nog onbekend en er wordt druk over gediscussieerd, net als over de vraag of het aantal zieke dieren toeneemt of niet
•Bij een vroege herkenning van een overactieve schildklier is de prognose op genezing uitstekend
•Het uitblijven van behandeling van zieke katten leidt tot een meer overactieve schildklier, vermagering, ernstige hartverstoringen, metabolische problemen enz. In extreme gevallen kan de kat eraan sterven, hoewel zulke gevallen vandaag de dag niet vaak gezien worden
•Zeer veel katten, bij wie een geleidelijk en schijnbaar onbelangrijk gewichtsverlies waargenomen is, worden door gerenommeerde dierenartsen gediagnosticeerd met een overactieve schildklier
•Bij deze katten zijn de schildklierwaarden vaak nog in het zogenaamde normale bereik, toch is bij een juist onderzoek (, echo) een vergroting van de schildklier vast te stellen
•Het maximum bij het normale referentiebereik wordt door deze dierenartsen als te hoog beschouwd
•Normale waarden bij de T4 ( basale waarde) zijn 15-45 nmol/l. N.B.er zijn ook andere referentiewaarden voor deze test
•Jonge gezonde katten hebben zelden een tweede keer een te hoge T4 waarde
•Als een oudere kat een tweede hogere T4 waarde heeft, moet er een nauwgezet onderzoek plaats vinden en, moet een echo van de schildklier gemaakt worden om te kijken of er ook niet een vergroting is
•Veel oudere katten met een “normale” T4 waarde van 14-45 nmol/l hebben een vergrote schildklier
•Een stijgende T4 waarde betekent ook dat er waarschijnlijk een overactieve schildklier in het verschiet ligt. In zo’n geval moet de schildklier worden bekeken met een echo
•Als er twijfel is over de T4 waarde, moet deze waarde na 60 tot 90 dagen nog een keer genomen worden. De waarde kan namelijk sterk over de dag schommelen
•Een overactieve schildklier kan de effecten van een (sterk) verminderde nierfunctie, door een verbeterde doorbloeding, maskeren. Nierproblemen kunnen dan tevoorschijn komen als de overactieve schildklierfunctie met succes behandeld wordt en kan zelfs tot nierfalen leiden. Omdat de overactieve schildklier ook een negatief effect kan hebben op de nieren, moet de therapie zich ook richten op de nieren, in combinatie met medicijnen voor de nieren.
•Om vast te kunnen stellen of de overactieve schildklier mogelijk een afnemende nierfunctie maskeert, moeten de bloedwaarden ureum en kreatinine en de urine onderzocht worden. Liggen deze waarden in het normaalbereik, dan is dit gevaar minimaal. Er zijn ook nog andere methodes om de nierfunctie te onderzoeken, maar deze zijn duur en niet speciaal beter
•Een oudere kat zou daarom regelmatig ( 1 keer per maand) op een babyweegschaal gewogen worden. De gangbare modellen hebben grote digitale cijfers die een precieze meting in 10 gram stappen aangeeft. Ze kosten rond de 60-70 euro
•Andere ziektes die nog in een vroeg stadium zijn, kunnen ook door het regelmatige wegen, oftewel door gewichtsverlies ontdekt worden
•Er zijn drie verschillende therapieën (1) medicijnentherapie met thyrostatica ( schildklierremmers), (2) chirurgische verwijdering van de verandering van de schildklier, (3) radiojoodtherapie

Links
•Schilddrüsenüberfunktion der Katze (Feline Hyperthyreose)
•"Complications and Consequences of Feline Hyperthyroidism", CT Mooney, PhD, DECVIM-CA, WSAVA 2003
•"Feline Hyperthyroidism", Prof. Dr.med.vet. R Neiger, SCIVAC, 2006
•"What is Feline Hyperthyroidism?", Cat Thyroid Center
•"Hyperthyroidism in the Cat", College of Veterinary Medicine, Washington State University, 2006

Met toestemming van Kirsten en Barbara vertaald.

Bron: http://www.diabetes-katzen.net

Het originele artikel: http://www.diabetes-katzen.net/info_ver ... reose.html

Geplaatst: 06 mar 2012 17:13
door anita
Ik lees net dit.

Hill's komt in mei met een nieuw dieetvoer voor schildklierproblemen. Mijn dierenarts werkt er al een tijdje mee op proef, en de resultaten zijn goed. Door dat dieet kan vaak gestopt worden met de Felimazole, Carbimazol en Strumazol.
Link naar de Hill's site: http://www.hillspet.nl/nl-nl/thyroidhea ... ducts.html

Hill's Y/D voor schildklierkatten

Geplaatst: 18 feb 2017 15:48
door Neeltje
Hill's Y/D voor schildklierkatten

Voederfabrikant Hill's heeft een revolutionair dieetvoer voor katten op de markt gebracht; Hill's Y/D. Dit dieetvoer is een volledig alternatief voor medicatie van katten met schildklierproblemen!
Huidige behandelingen

Er bestonden tot nu toe drie opties voor de behandeling van hyperthyroïdie bij katten:

chirurgie,
behandeling met radioactief jodium -welke slechts beschikbaar is in enkele klinieken-
of een medicamenteuze behandeling, welke soms moeilijk uit te voeren is door de huisdiereigenaar.

Hill's Y/D

De beschikbaarheid van een dieetvoeding -Hill’s™ Prescription Diet™ y/d™ Feline is als alternatieve optie een zeer belangrijke stap voorwaarts. Wanneer de medicamenteuze therapie problematisch is -sommige katten met hyperthyroïdie zijn moeilijk handelbaar- is de geleidelijke overschakeling naar y/d Feline een oplossing voor dit probleem.
Hoe werkt Y/D?

De schildklier gebruikt jodium uit de voeding voor de productie van hormonen die helpen bij het reguleren van o.a. de stofwisseling, bloeddruk en lichaamstemperatuur. Bij hyperthyroïdie is de schildklier vergroot en produceert ze overmatige hoeveelheden schildklierhormoon, wat de werking van meerdere organen negatief beïnvloedt. Door het beperken van de opname van jodium via de voeding vermindert de hoeveelheid geproduceerde en vrijgezette schildklierhormonen. Hill’s Prescription Diet y/d Feline bevat juist een zéér beperkt jodiumgehalte.

Drie belangrijke klinische onderzoeken in veterinaire tijdschriften tonen de effectiviteit aan van y/d. De onderzoeken toonden aan dat het beperken van de hoeveelheid opgenomen jodium resulteerde in een verlaging van T4 (totaal thyroxine in serum) naar normale concentraties en dit met een significante vermindering in slechts 3 weken.

Overschakeling naar Y/D

Het is zeer belangrijk dat katten met hyperthyroïdie y/d Feline als enige voedingsbron eten en geen jodium uit andere voedingsbronnen zoals snacks, voer van andere huisdieren of restjes krijgen. Daarnaast is het belangrijk dat hyperthyroïde katten geleidelijk overschakelen van hun huidige voeding naar y/d gedurende 7 dagen (bij sommige katten kan het langer duren). Hill’s Prescription Diet y/d Feline is verkrijgbaar in zowel droog- als natvoer.

bron: dierendokters.com

Opmerking van het forum: niet echt handig als je kat ook diabetes heeft vanwege het hoge percentage koolhydraten.

Diabetes in combinatie met Hyperthyreoïdie

Geplaatst: 14 apr 2017 20:25
door Neeltje
Aangezien diabetes en hyperthyreoïdie gewoonlijk bij oudere katten ontstaan is het vaak nodig om voor beide aandoeningen tegelijk, een behandeling te vinden.
Meestal heeft de kat dan 1 ziekte die behandeld wordt, en wanneer de 2e ziekte zich aandient moet ook die behandeld worden.

Als je kat al hyperthyreoïdie heeft, ben je waarschijnlijk aan het behandelen met schildkliermedicijnen en zijn de bloedwaardes daarvan bijna normaal.
Wanner je kat daarna diabetes krijgt, zal de hyperthyreoïdie (die onder controle is) geen grote invloed hebben op de behandeling van diabetes.

De situatie wordt wat lastiger wanneer de kat al diabetes heeft, en daarna ook last krijgt van hyperthyreoïdie.
Aangezien hyperthyreoïdie dezelfde symptomen heeft als diabetes ( toegenomen eetlust, afvallen, veel drinken en plassen), zullen deze symptomen bij een kat die diabetes heeft niet zo snel opvallen en kan gedacht worden dat de diabetes slecht onder controle is.

Maar de mogelijkheid van hyperthyreoïdie moet zeker onderzocht worden.
Hyperthyreoïdie zorgt nl. voor een stijging van het metabolisme wat weer van invloed is op de behandeling van diabetes. Het voedsel wordt dan sneller verteerd.
Over het algemeen zal een kat met hyperthyreoïdie meer insuline nodig hebben om de bloedsuikerwaardes onder controle te houden.
Zogauw de hyperthyreoïdie onder controle gebracht wordt, zal het metabolisme ook weer normaal worden en zal de dosis insuline ook aangepast moeten worden.

Reeds bestaande diabetes zal waarschijnlijk van invloed zijn op de manier waarop de schildklier behandeld moet worden.