Pagina 1 van 2

Het verhaal van Gijs

Geplaatst: 29 okt 2009 17:14
door Neeltje
Gijs heeft in oktober 2002 diabetes gekregen na het gebruik van medicijnen waarin progestagenen zaten. Hij was toen pas 8 jaar oud. Ik kwam bij de dierenarts terecht omdat hij gigantisch veel begon te plassen en de bollen in de bak waren plakkerig en ontzettend zwaar, zo zwaar dat er regelmatig een schepje door midden brak. Ook was hij veel afgevallen in korte tijd.
De diagnose diabetes was snel gesteld en ik schrok me wezenloos. Gelukkig had ik een computer en ben meteen naar informatie gaan zoeken op 't internet en zo kwam ik terecht bij een groep mensen die allemaal een kat met diabetes hadden. Hier werd mij verteld dat ik verkeerd bezig was met 1x per dag Caninsulin spuiten maar dat deed ik op advies van de dierenarts dus ik ging daarmee door. Maar Gijs werd zieker en zieker, de behandeling sloeg dus helemaal niet aan. Ik zag mijn lieve levenslustige kater veranderen in een zielig ziek hoopje, hij kon amper nog lopen en ik was ten einde raad. Uiteindelijk kwam ik met hem bij de internist terecht en toen deze ook aanraadde om 2 x daags te gaan spuiten ben ik dat pas gaan doen. Ik moest van 1 x 4 IE terug naar 1 x 2 IE 'smorgens en 1 x 1IE 'savonds. Vanaf dat moment ging het iets beter met Gijs. Dit was begin december 2002.

Afbeelding


Op kerstochtend ging het ineens ontzettend slecht met Gijs, hij kon niet meer op z'n benen staan en viel steeds neer, z'n ogen draaiden weg, het leek wel alsof hij steeds verder wegzakte. Ik dacht dat Gijs een hypo had en gaf hem druivensuiker en stroop, heel veel stroop. De dierenarts liet het kerstontbijt voor wat het was en we reden met spoed naar de kliniek. Onderweg in de auto liet Gijs alles lopen en leek wel bewusteloos. In de kliniek aangekomen kreeg hij eerst heel veel onderhuidse vochtinjecties, binnen een minuut werden er, ik schat zo'n 20 ampullen leeg gespoten. Daarna werd z'n glucose getest, 38 mmol. Precies het tegenovergestelde van een hypo dus, en hij ontsnapte ternauwernood aan een diabetisch coma.

Alle eigenaren van de suikerkatten waarmee ik contact had, testten vrijwel allemaal zelf de bloedsuiker van hun kat, ik was daar nog lang niet aan toe, dacht ik, maar op dit moment zou ik iedereen aan willen raden om dat zo snel mogelijk onder de knie te krijgen. Een hypo en een hyper lijken vaak zo erg op elkaar dat het levensgevaarlijk is als je niet juist handelt. De enige mogelijkheid om goed te handelen is als je weet hoe de bss (bloedsuikerspiegel) is. Het meten gaat heel handig -met een bloedsuikermetertje wat mensen ook gebruiken- d.m.v. een piepklein prikje in het oorrandje of ergens in een voetkussentje.

Gijs houdt niet van gefriemel aan z'n oren en dat is ook de reden waarom het me een heel lange tijd gekost heeft voordat ik eindelijk zelf bloed ging prikken en wel in een voetkussentje, het lijkt misschien eng maar ik gebruik de Glucoject prikpen en Gijs reageert totaal niet op de prik terwijl hij lekker over z'n buik gekriebeld wordt door iemand die hem vasthoudt en ik heel veel kussentjes heb die naar voren wijzen waar ik uit kan kiezen. Hij kijkt een beetje onnozel naar wat ik aan 't doen ben en ik ben klaar in een halve minuut. Daarna krijgt hij een paar lekkere snoepjes en wordt hij platgeknuffeld. Om te meten gebruik ik de Glucomen lx meter, deze heeft maar een speldenprikje bloed nodig. In die 4 jaar dat ik nog niet zelf testte keek ik vooral naar Gijs z'n gedrag en ik leerde hem lezen. Ik leerde ook dat je extra alert moet zijn als je kat lekker in z'n vel zit, bijna iedereen die een hypo meemaakt baalt enorm en zegt: 'en het ging net zo lekker'.

Zo ook bij Gijs, hij had ongeveer een half jaar diabetes, ik zat op de bank naar Gijs te kijken, we hadden net lekker samen gespeeld en waren allebei moe, ik zie Gijs z'n ogen van links naar rechts schieten en uit het niets begint hij me toch ineens te rennen, de kamerdeur uit, de trap op, hij vloog gewoon. Hij rende zo hard dat ik hem zo uit de lucht kon pakken toen hij terug kwam. Ik dacht 'dit moet een hypo zijn' (hoewel de meeste hypo's er echt heel anders uitzien) dus smeerde ik vlug wat suikerstroop aan de binnenkant van z'n wang (dit klinkt handiger dan het was want hij beet wel dwars door m'n vinger heen) en binnen 2 minuten liep hij al spinnend tegen m'n benen aan te kroelen. Hierna ging Gijs op Honeymoon, in remissie, geen insuline meer nodig, hoera! We dachten dat het eeuwig zou duren maar helaas was de Honeymoon na een half jaar voorbij.Afbeelding

Als je diabetesdieet geeft heb je meer kans op een Honeymoon en als je tijdens een remissie weinig of geen koolhydraten geeft heb je meer kans dat de remissie langer duurt. We hebben op 't forum katten die al jaren in remissie zijn. In de periode vlak nadat Gijs de diagnose diabetes kreeg, kwam het diabetesdieet pas op de Nederlandse markt en hij had al blaasgruis lang voordat hij diabetes kreeg. De blaasgruis veroorzaakte een complete afsluiting wat levensbedreigend was. Gijs is daar goed van hersteld maar kreeg een speciaal dieet tegen struvietkristallen nl. c/d van Hill's, daarin zitten veel koolhydraten en die zijn niet zo geschikt bij diabetes. Koolhydraten zijn immers suikers. Toch koos ik ervoor om geen diabetesdieet te gaan geven, omdat je meer insuline kunt geven om het effect van de koolhydraten tegen te gaan en als hij weer een blaasafsluiting zou krijgen door struvietkristallen waren we verder van huis. Gijs eet nog steeds c/d brokjes, het blikvoer lust hij absoluut niet, hij krijgt gemiddeld 3.5 IE Caninsulin 2 x daags, wat niet veel is bij een koolhydraatrijk dieet. Dat komt vooral doordat hij een hele beweeglijke kat is die graag in bomen klimt en lekker door de tuin rent. Ondanks z'n 'suiker' krijgt hij best regelmatig 'foute' snoepjes en zelfs likjes slagroom maar ik overdrijf niet. Ik weeg nooit z'n eten af en zorg ervoor dat hij altijd wat te knabbelen heeft, Gijs houdt er niet van om het laatste restje in z'n bakje op te eten en komt dan altijd vragen om bij te vullen. Misschien weet hij dat hij dat eten nodig heeft voor 't geval z'n bloedsuiker te laag gaat worden als hij alleen thuis is, het zou me niets verbazen.
Zo denk ik ook dat suikerkatjes heel goed weten dat ze zich beter gaan voelen door de injecties insuline, in elk geval slimme katten, zo zal Gijs altijd rond me heen blijven drentelen totdat hij z'n shot gehad heeft en gaat zogauw ik eraan kom met 't spuitje, al klaar zitten op de vensterbank zodat ik niet hoef te bukken en zodat ik goed licht heb, nou als dat niet slim is ;-) .

Gijs was de 1e maanden na de diagnose heel erg verzwakt en kon amper nog lopen, laat staan springen. Maar langzaam maar zeker werd hij sterker en ik herinner me als de dag van gisteren toen hij voor ’t eerst weer op de vensterbank sprong en later nog hoger op het aanrecht. Ik kon wel janken van blijdschap en dat deed ik dan ook. Het was ook heel emotioneel om alle typische eigenschappen en karaktertrekken weer terug te zien komen. Gijs is absoluut dezelfde blije vrolijke levendige kat die hij ook was voordat hij diabetes kreeg en vooral in ’t begin van z’n diabetes heb ik nooit durven hopen dat hij zo goed zou kunnen herstellen van alles wat hij meegemaakt heeft.


Gijs is helaas overleden op 28 februari 2011. De oorzaak is niet helemaal duidelijk. Een week voorheen waren z'n bloeduitslagen nog allemaal goed en
was hij de vrolijke blije levendige kat die hij altijd al was.
Een dag na z'n vaccinatie ging het ineens heel slecht.

Het verhaal van Gijs

Geplaatst: 31 okt 2009 11:23
door Claudia
Mooi verhaal

Het verhaal van Gijs

Geplaatst: 31 okt 2009 11:32
door lia
heel mooi verhaal over Gijs!

Geplaatst: 31 okt 2009 13:40
door Marielou
Al vanaf 2002 en Gijsje springt nog lekker in het rond. Wat geweldig. En zo mooi dat hij zo goed weet dat de insuline goed voor hem is.

Geplaatst: 01 nov 2009 19:49
door Bea
Gijs is een toppertje! Mooi verhaal, Neeltje.

Geplaatst: 02 nov 2009 18:56
door Corrien
Gijsje Gigant! En natuurlijk kan hij zich ook geen beter personeel wensen! :blackjumpingcat: :jumping cat: :red jumping cat

Neeltje, mag ik eens vragen hoe het komt dat je geen Lantus geeft? Misschien staat het wel ergens maar dan heb ik er overheen gelezen en ik heb het me altijd afgevraagd.

Geplaatst: 02 nov 2009 19:55
door Diana
Gijsje is Supergijsje.Ik vind het fantastisch dat hij het al zo lang zo goed op Caninsulin doet :kittyhug1:

Geplaatst: 02 nov 2009 21:38
door Neeltje
Omdat ik onmogelijk elke pré kan testen Corrien en de reden daarvan is een beetje persoonlijk dus ik pb je :56863546:

Geplaatst: 07 nov 2009 17:53
door clauwdieja
Mooi verhaal zeg en wat een stressmomenten pfff. Gelukkig gaat ie nu goed. Als je wel kon pretesten, was je dan wel overgestapt op Lantus?

Geplaatst: 07 nov 2009 18:20
door Neeltje
Dat weet ik niet, Gijs heeft altijd prima gereageerd op Caninsulin.