Pagina 1 van 2

The story of Tjieta

Geplaatst: 30 okt 2009 08:22
door MiK
Begin dit jaar - 2009 - was ik een week met griep thuis en ik merkte dat Tjieta van waterbak naar kattenbak liep en weer terug. Steeds weer opnieuw. Ik heb het even aangekeken maar besloot voor een check-up naar de dierenarts te gaan. Beter voor niets dan voor iets is mijn motto en mogelijk was er niets aan de hand. Tjieta was op dat moment al 16 - nu 17 - en ik wist dat oudere katten last van de niertjes konden krijgen. Op het moment dat de DA me vertelde dat haar nierwaarden niet goed waren barstte ik in huilen uit. Twee tellen later vertelde hij mij dat ze suikerziekte had. Mijn tranen waren niet te stuiten. De DA zei meteen dat beide zaken goed te behandelen waren; dieet voor de niertjes en insuline voor de suiker. Ik heb mijn tranen weggeslikt, Tjieta erg geknuffeld en we zijn daar weggegaan met een afspraak om te leren prikken.

Bij thuiskomst ben ik meteen op het internet gaan zoeken naar informatie en kwam zo op het forum terecht. Er ging een wereld voor me open, kreeg ontzettend veel informatie en was binnen no time op de hoogte van alles waar ik op moest letten. Dat was heel erg fijn. Ik was natuurlijk enorm geschrokken en wil de beste zorg voor haar. Beter dan best.

Het spuiten vond ik in het begin wel eng, associeerde het met pijn en wil mijn kat geen pijn doen. Ik moest me er overheen zetten maar het is gelukt. Ik ben begonnen met 2 eh Caninsulin en ik had de hoop op een goed ingestelde kat. De dosis werd na steeds 5 dagen verhoogd en af en toe meette ik een laagste punt. Na een paar maanden bleek dat Tjieta op Caninsulin een enorme schommelkont was en even was er de hoop op een sputterende alvleesklier. Helaas. Ik heb tranen met tuiten gehuild toen bleek dat Caninsulin niet aansloeg. Ik werd er een soort van wanhopig van want wilde zo graag dat Tjieta zich lekker zou voelen. Ik wist op dat moment natuurlijk al het bestaan van Lantus maar besloot Caninsulin nog een kans te geven. Tevergeefs.

Vier maanden na de diagnose ben ik begonnen met Lantus. Na twee maanden dook Tjieta permanent onder de nierdrempel en was mijn doel bereikt. Wat een geweldig middel is Lantus: geen angst voor hypo's en regelmatige controle van de waarden. Tjieta is enorm opgeknapt. Ze is weer heel actief en erg gezellig. Ze haalt ook weer kattenkwaad uit en gebruikt haar volume weer. Als Tjieta de boel niet bij elkaar schreeuwt als ik net thuis ben, is ze niet blij. Dagelijks ontvang ik weer een 'eindelijk ben je thuis serenade'.

Ik hoop dat ik mijn kat nog heel lang in goede gezondheid bij me kan houden. Ze is me alles dubbel en dwars waard. En alles dankzij de mensen van dit forum!

The story of Tjieta

Geplaatst: 31 okt 2009 13:34
door Marielou
Ach heerlijk, zo'n successtory.
En wat grappig dat Tjieta zo schreeuwt van blijdschap als je thuiskomt.

Geplaatst: 31 okt 2009 20:06
door Neeltje
Wat een lief verhaal over Tjieta heb je geschreven, brings back memories :smiling cat:

knuf!

Geplaatst: 31 okt 2009 23:01
door Neeltje
Tjieta wordt beroemd
Google Zoekmachinerobot
/forum/showthread.php?p=84916 Bekijkt onderwerp
The story of Tjieta

Geplaatst: 01 nov 2009 20:14
door Bea
Wat een geluk voor jullie dat er Lantus bestaat.

Je liefde voor Tjieta "spat" uit je verhaal.

Geplaatst: 02 nov 2009 18:52
door Corrien
Tjieta en Mik: een twee-eenheid! Ik begrijp het helemaal hoor! Jullie zijn twee bofkonten! :kittyhug: :kittyhug1:

Geplaatst: 02 nov 2009 19:53
door Diana
Heerlijk om te lezen :kittyhug1:

Geplaatst: 26 mei 2013 11:48
door MiK
Tjieta is op 20 april 2013 overleden. Op bijna 21 jarige leeftijd. Het was fantastisch om voor haar te zorgen, en te zorgen dat alles in orde was voor haar. Met heel mijn hart heb ik alle jaren voor haar gezorgd. Bij de diagnose suikerziekte was ik ontzettend geschrokken, het wende snel. Tjieta raakte goed ingesteld door Lantus, ze ging zelfs na 4 jaar Lantus in remissie. Mijn leven aan haar aanpassen deed ik met veel liefde. Ook de laatste weken toen het zwaar werd. Geen moeite te veel, alles voor het lieve poesje. We hebben samen geknokt, tot het op was. Nu na 5 weken is het verdriet nog zwaar, maar had geen moment van haar willen missen. Wat heb ik een plezier met en door haar gehad. Wat een fantastische kat. Love her.

Geplaatst: 26 mei 2013 12:04
door Marielou
Een zielemaatje.

Geplaatst: 27 mei 2013 19:20
door Tilly
ze blijven een deel van je, eender hoe, eender wat