Pagina 1 van 1

Brenda en Mickey

Geplaatst: 16 dec 2009 21:44
door Brenda
Bijna 10 jaar geleden ging ik op mezelf wonen zoals je dat noemt, ik was 24 reageerde op een deelflatje, hateenheid noemen ze dat en kreeg gelijk dat flatje 5 hoog op de hoek in Pijnacker.
Ik molk op zondag altijd koeien bij een boer met mijn toenmalige vriend en op die boerderij waren ook een paar katten en op een dag waren er 2 rode poezen met kittens, 1 van de 2 nestjes werden allemaal rode bolletjes wol en ik was er verliefd op en dacht waarom neem ik eigenlijk geen kat? mick was de laatste uit dat nest die overbleef en ik nam haar mee, ze groeide uit tot een schat van een poes die menig hart stal en zo ook van Marco toen ik hem leerde kennen, ik heb toen ik Mickey een paar maanden had een zwart katertje bij de dierenambulance opgehaald, Moor* en ze werden dikke maatjes, ik verhuisde op mijn 26e naar Marco toe, hij woonde in Wildervank (bij Veendam) en vanaf toen hadden ik en de katten een mooie eensgezinswoning met een enorme tuin, heerlijk vonden de poezen het, inmiddels bleek Mickey zwanger van Moor*, ze waren dus beide vroeg geslachtsrijp en Mickey kreeg 3 kittens waarvan er een bij ons bleef wonen, dochter Molly en we hebben Moor* en Mickey beide laten castreren en sterilisreren, helaas werd Moor* een jaar later in februari 2003 doodgereden in de straat achter ons, ik heb een aantal dagen naar hem gezocht en toen bleek hij bij de gemeente in een kadaverbak te liggen omdat mensen gebeld hadden dat ze een dode kat achter het huis hadden gevonden, ik was 5 maanden zwanger van Nigel en was kapot van verdriet, samen met de buurvrouw heb ik hem opgehaald bij de gemeente en een paar dagen later toen het weer ging dooien samen met Marco begraven in onze voortuin.
Mickey is erg veranderd na de dood van Moor* ze was erg onderdanig en nu niet meer, ze leefde echt op ik durfde de poezen niet meer alleen buiten te laten en bleef er steeds bij, het kon zo niet langer vond Marco en we maakten schrikdraad om de tuin heen en dat gaf rust.
Toen kwam in juni 2004 Kylie erbij, een mainecoon kitten en vooral Mickey was heel lief voor haar.
in 2005 kwam Othello erbij en ook hij werd door de 3 dames geaccepteerd.
In 2006 werd onze zoon Colin geboren en moesten we wennen aan het nieuwe ritme met een baby erbij.
In Juni 2006 zag Mick er inmiddels erg rot uit ik was een aantal weken eerder met haar naar de da geweest vanwege een nare soort hoest, een raar geluid dat ze in haar keel maakte en ze heeft daar een prednisolonkuur voor gehad die overigens niet hielp, ze was mager, rustig en dronk veel en na een bezoek aan de dierenarts bleek ze suikerziekte te hebben, best een schok maar eenmaal wegwijs bleek het peanuts om haar te behandelen, Mickey laat alles toe en is zo makkelijk.
4-11- 2006 zijn we verhuist naar een mooie woning in Veendam en ook daar weer de schrikdraad om de tuin heen.
het kriebelde bij ons voor nog een mainecoon erbij en toen de fokster van Kylie een nestje kreeg waar en prachtig schilpad kitten bijzat waren we verkocht en toen bleek dat wij haar mochten kiezen was de knoop door en kwam in feb 2007 Mexx erbij en ook zei werd door dames en heer geaccepteerd.
April 2009 bleek Kylie suikerziekte te hebben gekregen van een spuitje tegen de jeuk voor korstjes op haar rug, maar gelukkig ging ze in september met honeymoon!

Geplaatst: 16 dec 2009 22:00
door Bea
Leuk om te lezen.
Bijzonder dat Mickey zich zo makkelijk laat behandelen.

Geplaatst: 16 dec 2009 22:05
door Neeltje
Leuk en verdrietig tegelijk, arme Moor.
En gelukkig dat Kylie zo lekker op honeymoon is gegaan, de hare duurt in elk geval langer dan die van Mickertje allemaal bij elkaar :animal_cat:

Geplaatst: 17 dec 2009 10:25
door Natascha
Mickey heeft al aardig wat meegemaakt, vroeg kindertjes, vriendje overleden. Fijn dat het nu helemaal goed met haar gaat. :kittyhug:

Geplaatst: 17 dec 2009 17:22
door Marielou
Jee, jullie en de katten zijn ook al door heel veel veranderingen gegaan.

Geplaatst: 18 dec 2009 13:41
door natasja
Wat een mooi verhaal zeg. Wat heb je al veel mee gemaakt met je poezels.

Geplaatst: 18 dec 2009 21:08
door Brenda
Ja we hebben best veel meegemaakt inderdaad, en dan heb ik nog niet eens alles verteld want nadat Othello is gekomen hebben al onze poezels een vorm van niesziekte gekregen terwijl ze allen waren ingeent, koorts en niezen, Othello nieste bloed en Molly was ook heel ziek, gelukkig werden ze allemaal weer beter maar het was wel schrikken.
Ook wilde Mickey op oudejaarsdag nog even naar buiten (was voordat we schrikdraad hadden en moor* er ook nog was) en kwam niet meer terug, ik had een vreselijke oud en nieuw toen en s' ochtends om 6:00 hoorden we mauw, mauw heel zacht en zielig en was ze er gelukkig weer, ze had een hele plak ijs aan haar buik zitten arme meid.
Mickey reist soms mee naar het westen waar mijn ouders wonen vanwege haar suikerziekte als we langer dan 2 dagen blijven zodat we niet steeds familie of vrienden hoeven te belasten met 2x per dag prikken.
Kylie kan apporteren tot vervelens toe soms :catnutty: als enige van onze 5 poezels.