Takkie is me er eentje!!!
Geplaatst: 02 jan 2010 18:06
Op 13 februari 2005 is Takkie geboren in Helmond bij hele aardige mensen. Een drukte was het er, met twee nestjes kittens en ook nog een baby! Deze mensen hadden zelf al 3 katten en nu ook nog twee nestjes, dus ze hadden de kittens op Marktplaats gezet.
En ik was heel erg op zoek naar een tijgerkatje, dus t was meteen bingo toen ik de advertentie las!
Eigenlijk waren de poesjes al gereserveerd, maar op t laatste moment ging dat niet door (gelukkig!!!) en toen mocht ik uit de 4 poesjes kimen kiezen. Met Takkie was t liefde op t eerste gezicht! Hij was de enige van het nest die helemaal tijger was en hij had als eerste zijn oogjes open! Nieuwsgierig als hij toen al was!!!
Hij paste in mijn hand! Hij was een week oud!!! En ik moest maar liefst 5 weken geduld hebben!!!!! De tijd is nog nooit zo langzaam gegaan!!!
Ik ben een paar keer gaan kijken hoe hij groeide en hij werd ondeugender en ondeugender.
Hij was volgens die mensen wel de zwakste uit het nest, maar ik verklaarde dat door het feit dat hij het enige katertje was en dat mannen nou eenmaal trager zijn, hahahahahaha!!! En verder kon dat me niks schelen want ik was toch al verliefd op m!
En toen kwam de dag dat hij mee ging met mij. Hij moest mee met de trein naar Eindhoven en dat was heel eng. Eenmaal thuis moest ik huilen omdat ik zo blij was en Takkie.... die likte de tranen weg! En toen wist ik het zeker... dit is echte liefde!!!!!
Takkie was heel erg druk en de visite werd gek van hem, hahaha!
Verdre luisterde Takkie heel goed en leek net een hond, zo grappig.
Toen Takkie bijna twee was kreeg hij op nieuwjaarsdag blaasontsteking. maarja... ik whad nog niet zoveel verstand van kattenziektes en merkte dat pas aan het einde van de dag op. gelukkig waren we op tijd bij de DA en was alles snel opgelost. Takkie had vanaf toen wel speciale brokken, tegen blaasgruis.
Verder werd Takkie wat rustiger, maar nog steeds net een hondje hoor. Hij blaft nog net niet!
In april 2009 was ie pas 4 en plaste in een week tijd steeds meer. Toen zijn we voor de zekerheid maar even langs de DA gegaan en kregen het slechte, niet verwachte nieuws te horen... DIABETES!!!
Het was echt een schok, mijn lieve Takkie was dus ziek...NEE!!!
Van de DA kreeg ik meteen een spuit en oefenvloeistof in mijn handen en moest ik leren prikken. Wonder boven wonder lukte dit in 1 keer al! Daar waren Takkie en ik best trots op, dat we daar zo goed in waren.
Het was even wennen enzo, met die prikken en suiker meten enzo. en ook dat we dat op vaste tijden moesten doen. Maar ach... het went ook wel weer, en ja... dat hoort nou eenmaal bij Takkie!
Hij is nu een vrolijke kater van bijna 5 en we hopen dat daar nog wel 15 jaar bij komen!!!
GROETJES VAN TAKKIE EN JOYCE
En ik was heel erg op zoek naar een tijgerkatje, dus t was meteen bingo toen ik de advertentie las!
Eigenlijk waren de poesjes al gereserveerd, maar op t laatste moment ging dat niet door (gelukkig!!!) en toen mocht ik uit de 4 poesjes kimen kiezen. Met Takkie was t liefde op t eerste gezicht! Hij was de enige van het nest die helemaal tijger was en hij had als eerste zijn oogjes open! Nieuwsgierig als hij toen al was!!!
Hij paste in mijn hand! Hij was een week oud!!! En ik moest maar liefst 5 weken geduld hebben!!!!! De tijd is nog nooit zo langzaam gegaan!!!
Ik ben een paar keer gaan kijken hoe hij groeide en hij werd ondeugender en ondeugender.
Hij was volgens die mensen wel de zwakste uit het nest, maar ik verklaarde dat door het feit dat hij het enige katertje was en dat mannen nou eenmaal trager zijn, hahahahahaha!!! En verder kon dat me niks schelen want ik was toch al verliefd op m!
En toen kwam de dag dat hij mee ging met mij. Hij moest mee met de trein naar Eindhoven en dat was heel eng. Eenmaal thuis moest ik huilen omdat ik zo blij was en Takkie.... die likte de tranen weg! En toen wist ik het zeker... dit is echte liefde!!!!!
Takkie was heel erg druk en de visite werd gek van hem, hahaha!
Verdre luisterde Takkie heel goed en leek net een hond, zo grappig.
Toen Takkie bijna twee was kreeg hij op nieuwjaarsdag blaasontsteking. maarja... ik whad nog niet zoveel verstand van kattenziektes en merkte dat pas aan het einde van de dag op. gelukkig waren we op tijd bij de DA en was alles snel opgelost. Takkie had vanaf toen wel speciale brokken, tegen blaasgruis.
Verder werd Takkie wat rustiger, maar nog steeds net een hondje hoor. Hij blaft nog net niet!
In april 2009 was ie pas 4 en plaste in een week tijd steeds meer. Toen zijn we voor de zekerheid maar even langs de DA gegaan en kregen het slechte, niet verwachte nieuws te horen... DIABETES!!!
Het was echt een schok, mijn lieve Takkie was dus ziek...NEE!!!
Van de DA kreeg ik meteen een spuit en oefenvloeistof in mijn handen en moest ik leren prikken. Wonder boven wonder lukte dit in 1 keer al! Daar waren Takkie en ik best trots op, dat we daar zo goed in waren.
Het was even wennen enzo, met die prikken en suiker meten enzo. en ook dat we dat op vaste tijden moesten doen. Maar ach... het went ook wel weer, en ja... dat hoort nou eenmaal bij Takkie!
Hij is nu een vrolijke kater van bijna 5 en we hopen dat daar nog wel 15 jaar bij komen!!!
GROETJES VAN TAKKIE EN JOYCE