Pagina 1 van 3

Mijn Spekske

Geplaatst: 24 jul 2010 06:42
door Tilly
Mijn Spekske,
1 is maar 1, Nouga had een maatje nodig vonden we, ons niet afvragend of Nouga daar hetzelfde over dacht. Die was inmiddels een paar maanden en had zijn gezondheidsproblemen overwonnen na te vroeg bij zijn moeder te zijn weggehaald. Hij was onze zwarte Gelaarsde Kat toen mijn Spekske op de proppen kwam, een gestreept snoepje. Spekske had, in tegenstelling tot onze hoogpotige slanke Nouga, die soms zelfs een indruk gaf van enig snobisme, een lekker holle bolle gijslijfje met dikke korte berenpootjes, alles was goed voor hem als er maar geknuffeld werd. Nouga is altijd zijn recht van eerstgeborene blijven opeisen, maar Spekske had een subtiele vriendelijke kordaatheid waardoor hij in feite de eerste viool ging spelen. We hadden een mooi maar erg verschillend stel en we hoopten net als bij onze overleden poezen op een lange zorgeloze tijd samen. Wij dachten dan in termen van 20 jaar of meer, ook toen nog twee andere rakkers ons stel min of meer kwam vervoegen. Maar het ging anders dan verhoopt.
Mijn 2 oudste jongens werden man, uit de kluiten gewassen kerels. Iedereen vond het prachtige katers.
Deze kerels hadden dan ook een meer dan gezonde eetlust en overgewicht lag voortdurend op de loer. Light voeding werd op het menu gezet al was er niets aan de hand volgens onze da, de aard van’t beestje zei hij altijd. Op Nouga had het geen enkele invloed, die zat dichter bij de 10 dan de
9 kg, Spekske hield het iets meer bescheiden bij een 7,8 kg en viel zelfs een beetje af. Het beetje afvallen werd meer en meer en meer, tot ik voelde dit gaat niet goed hier. Onze da, al een oudere man maar superlief met onze poezels, kenden we al van onze overleden katjes. Er werden wat vragen gesteld, ja Spekske at alsof hij een lintworm had, ja Spekske dronk heel veel en ja Spekske plaste enorm veel. Een bloedtest zou uitsluitsel geven en omdat mijn kereltje niet zonder slag of stoot zijn pootje wilde laten scheren, was de enige oplossing volgens onze da een spuit om te slapen. Ik werd met mijn suffe ventje weer even in de wachtkamer gezet en na de volgende patiënt was het weer onze beurt.
De tubes werden gevuld met bloed en binnen een week mochten we terugkomen.
Ondertussen had de da gezegd dat er 3 oorzaken aan de basis konden liggen van Spekskes symptonen : of hij had een slechte schildklierwerking, geen nood dat zou gemakkelijk te behandelen zijn met een pilletje, of hij zou suikerziek zijn en dat was ook te behandelen maar met enig voorbehoud, of het was een nierziekte en dan was het einde nabij.
De tranen vloeiden, een mens denkt altijd aan ’t ergste eerst, hoe kon dit nu mijn Spekske overkomen. De week duurde lang en de ongerustheid werd groter, wat als ???
Op 16/6/2008 viel het verdikt Spekske had een BSS van 27,6. De da had maar één diabeteskat in behandeling maar haar BSS was maar 11+. Eigenlijk wist de da niet hoe het haar ging want de eigenaar liet niks meer van zich horen. Deze spoot insuline en de kat was erg mager, dat was al wat hij wist te vertellen. Maar mijn Spekske was er erger aan toe en ik voelde zijn twijfel bij mijn vraag hoe dit te behandelen was. Ons gesprek kwam er gewoon op neer of ik zou voor een bijna onmogelijke behandelopgave staan (volgens hem mocht er maar 8 uur tussen twee inspuitingen zitten) of Spekske zou ons stilaan ontglippen. Op weg naar huis heb ik de hele weg huilend in de auto gezeten. Thuis heb ik mijn inmiddels erg dunne ventje vastgehouden, geknuffeld en vastbesloten gezegd dat ik een oplossing zou vinden. Ondertussen was manlief via internet op zoek gegaan naar diabetes bij poezels en las ergens dat de inspuitingen om de 12 uur zouden kunnen. Hup naar de da want dit zou alles al veel eenvoudiger maken. En ja, onze da duikelde een heel oud studieschriftje op en ja dat zou kunnen. We zeiden dat we ervoor zouden gaan, kost wat kost, Spekske was 12 dus veel te jong om niets te doen. De eerste drie maanden gingen we volledig af op wat onze da zei en deed en effectief Spekske raakte aan de beterhand, we spoten hem alle 12 uur de voorgeschreven insuline aangelengd met fysiologisch water. De da maakte het flesje klaar en daar kwamen we dus weken en weken mee toe. Schudden voor gebruik! Mijn haren rijzen nog ten berge als ik dit neerschrijf.
Op een nacht echter maakte manlief me wakker, Spekske deed erg raar, mijn zoete Spekske liep te ijsberen van kamerhoek tot kamerhoek, bleef even zitten en weer opnieuw, hij leek wel blind te zijn geworden. Vertroeteld wilde hij niet worden, maar eten ging er wel in. Daar leek hij wel wat van op te knappen maar we hadden de instructie gekregen van de da hem maar 2X per dag voor het spuitje eten te geven, dus het bleef bij een kleine portie. Tegen de ochtend weer zijn maaltje gegeven én zijn insuline en naar de da gebeld. Er was geen consultatie maar hij zou naar zijn kabinet komen tegen 11u00. Wij dolgelukkig, wat een pracht da die zomaar in de weekend mijn Spekske kwam onderzoeken. We moesten Spekske laten wandelen en het bleek een hypo te zijn. Spekske kreeg een B12 inspuiting en glucose. Hij mocht nu eten wat hij wou. Daarna weer terug op dieetvoeding en de insuline als daarvoor.
3 maanden hebben we aangemodderd en toen kruiste ons pad het forum. Na ingelezen te zijn en geregistreerd kan ik niet zeggen dat we onverdeeld blij waren met de commentaren, al wat we deden, behalve de dieetvoeding, bleek niet zuiver op de graat, en zelfs het doen en laten van onze lieve da werd in twijfel getrokken. Lef hadden ze daar wel. Op naar de da met de bevindingen van het forum, met tegenzin , weer het oude studieboekje opduikelend, gaf hij toch toe om de caninsuline niet meer aangelengd te gebruiken. Vanaf nu ging ik zonder Spekske op consultatie, in feite enkel nog om caninsuline op te halen of het dieetvoer en het wel en wee van onze zoetepoes door te geven. We hebben nooit meer moeten betalen want de da vond mijn bevindingen en rapportage bijzonder interessant, we hadden ons volledig overgegeven aan het forum.n mijn Spekske floreerde.
Inmiddels zijn we 2 jaar verder, voor ons een hemel van verschil, maar als we op 16/6/2008 hadden geweten wat we nu weten, tja. We hebben niet alleen het forum waar we ons volledig op verlaten, we hebben door het forum ook ingezien dat een andere da broodnodig was en mij Spekske, wiens leventje aan een zijden draadje heeft gehangen door de onwetenheid van een da.…..hij is weer ons oude lieve Spekske.. De kanjers van het forum lagen ook aan de basis van onze overstap op Lantus en het gaat gewoon super. Ik heb een schommelkatje maar ik ben niet meer bang voor hypo’s en ik heb nooit meer het gevoel met een ziek katje te doen te hebben, integendeel. Onze Spek is een zoete, uit de kluiten gewassen kater, die niet met zich laat sollen en bijzonder aanhankelijk kan zijn. Alsof hij weet wat goed voor hem is laat hij zich gewillig tweemaal daags testen en prikken waarvoor hij dan weer in dank een temptation aanvaardtJJJ.

Het enige minpuntje ten overstaan van vroeger : vakantie nemen geeft wat meer organisatieproblemen en we moeten meer koken dan vroeger omdat vrienden nu meer bij ons thuis komen eten dan wij bij hen gaan eten, gemakkelijker om de spuittijden te respecteren.

Speciaal op de 1ste verjaardag van het forum wil ik dit even vertellen als dank voor alle goede raad, alle steun, alle tips van Neeltje, Brigitte, Diana en Jooske in het bijzonder maar ook van alle andere poezenminners op dit forum in het algemeen. Dat er altijd iemand is die je een hart onder de riem steekt als het eens wat minder gaat met één van je poezels om welk(e) kwaal(tje) dan ook, dat er altijd iemand is waarmee je zowel een lach als een traan kan delen, super gewoon.

Afbeelding

Geplaatst: 24 jul 2010 07:42
door Brigitte
Het leest nog steeds een beetje als een horrorstory, maar het heeft een prachtige afloop, een gezond en levend Spekske. Dank je Tilly :kittyhug:

Geplaatst: 24 jul 2010 07:44
door MiK
Fantastisch dat Spek zo opgeknapt is! Ik kan me dat stukje van 'je haren rijzen ten berge' heel goed begrijpen. Je vertrouwt op de kennis van je DA. Maar wat een geluk dat jullie ook je gezond verstand gebruikten en informatie zijn gaan zoeken!

Geplaatst: 24 jul 2010 07:54
door kadubb
prachtig verhaal Tilly...met een goede afloop, en daar zijn we dol op :kittyhug:

Geplaatst: 24 jul 2010 07:58
door Bea
Wat een mooi stukje Tilly. Je schrijft het zo dat ik helemaal mee kan leven.
En wat een geluk voor jullie allemaal dat je het forum vond toen het eenmaal bestond.
Ik denk dat jouw ervaring met je da voor veel mensen geldt. Er is veel onwetendheid onder dierenartsen als het om suikerkatjes gaat. Ze kennen de theorie maar van de praktijk hebben ze heen kaas gegeten.
Ik trof het beter gelukkig.

Lieve Spekske, wat heb je al veel meegemaakt en wat super dat het nu zo goed met je gaat. Je bent een kanjer.

Geplaatst: 24 jul 2010 08:07
door Sandeman
Wat een bijzonder verhaal over jouw lieve Spekse. Erg mooi geschreven!!

Geplaatst: 24 jul 2010 08:29
door Diana
Het was echt schrikken toen jij vertelde over Spekske's behandeling.Ik ben zo blij dat je de sprong hebt aangedurfd om naar Lantus over te stappen en dat het zo goed gaat met Spekske.

Geplaatst: 24 jul 2010 09:48
door Natascha
Prachtig hoe Spekske er uiteidelijk weer helemaal bovenop is gekomen Tilly, heel mooi geschreven :kittyhug:

Geplaatst: 24 jul 2010 11:40
door Neeltje
Spekske is een Spekske uit duizenden en je verhaal is heel ontroerend Tilly ....

Geplaatst: 24 jul 2010 12:16
door Sylvia
Wat mooi, lief en beeldend geschreven, Tilly!
Spekske is en blijft SUPERSPEKSKE!!!