Pagina 1 van 2

Vay

Geplaatst: 01 okt 2010 13:14
door Angela
Hoi Ik ben Vay. In augustus 2008 voelde ik me al een tijdje niet lekker. Ik dronk ontzettend veel water en ik moest erg veel plassen. Ik plaste ook op de gekste plekken omdat ik het niet op kon houden. Maar mijn personeel wist niet dat ik dat deed. Er loopt hier namelijk nog zo’n harig monster in het rond, genaamd Tigger. Mijn personeel was steeds boos omdat ze steeds moest schoonmaken, vervelend hoor. Maar hoe maakte ik mijn personeel duidelijk dat ik nu echt vrijwillig naar de dokter wil als ik alleen maar kats spreek…. Voor haar neus in huis gaan plassen in plaats van op mijn eigen kattentoilet deed wonderen! We gingen er ‘s-avonds meteen heen!

De dokter vond mijn vacht dof en vol roos.En mijn ogen zijn grijs en troebel, de dokter zegt dat dat staar heet. Mijn personeel dacht dat allemaal door ouderdom kwam! Nou ja zeg, ik was pas 14! De dokter ging mijn bloed afnemen maar dat vond ik niet erg, ik voelde me echt ziek zie je…. Toen vertelde de dokter aan mijn personeel dat ik suikerziekte heb! Ik heb haar nog nooit zo zien schrikken! Ze is namelijk erg bang uitgevallen voor naalden… Ik kreeg een prikje met insuline en een infuusje. Daar knapte ik al een beetje van op. Toen moesten we na het weekend weer terug komen, zodat mijn personeel kon leren hoe ze mij moeten injecteren. Ze kreeg als huiswerk voor het weekend een boekje mee over Caninsulin. Ik weet niet wie er meer stond te trillen, zij of ik. Dus maandag moesten we weer terug. Mijn beide personeelsleden kregen les om te prikken van de dokter. Ze moesten even oefenen met een speciaal soort water. Ja en ik was natuurlijk het proefdier! Ik nog roepen: He je bent lid van proefdiervrij! Maar ja, ze verstaat echt geen kats! Vanaf die dag krijg ik elke dag om half 8 ‘s-ochtends en half 8 ‘s-avonds keurig mijn insuline toegediend. In het begin moesten we 1 keer in de week zo rond het middag uur terug naar de dokter. Die nam dan bloed af en ging met mijn personeel praten over hoeveel insuline ik vanaf dat moment moest krijgen. Dat was wel vervelend hoor, elke week naar de dokter, ik ging me mooi verstoppen als ik maar even in de gaten had dat ze me weer in dat kooitje wilden stoppen!

Toen kwam mijn personeel hier op het forum terecht! Ze heeft hier heel erg veel geleerd, speciaal van een mevrouw die een kat heeft die Gijs heet. Ik geloof dat die mevrouw wel heel erg lief is.Mijn personeel ontdekte hier dat bijna alle kattenvoer uit de supermarkt vol zit met voor katten onnodige suikers en koolhydraten! Die mag ik niet meer hebben. Eerst moest ik speciaal dieetvoer van de dokter, maar dat vond ik echt niet lekker meer na een poosje. Gelukkig staat er hier een lijst met een heleboel voer wat ik nog wel mag eten, gewoon uit de supermarkt! Het heeft ook wel voordelen: ik krijg nu lekker twee keer per dag vlees uit blik, als ik insuline krijg, en tussendoor krijg ik hele gezonde brokjes die veel lekkerder zijn dan die ik eerst altijd kreeg!

Van die lieve mensen hier moest mijn personeel zelf gaan leren om mijn bloedsuiker te meten. Dan hoefde ik niet steeds naar de dokter! Goed plan! Al vind ik het niet zo leuk hoor! Zo’n prikje in mijn oor…. Ik kan nu heel goed mijn oren plat naar achteren doen, maar het helpt niet echt. Ze pakte toch 1 keer per week mijn oor, net als ik lekker lig te maffen! Maar daarna krijg ik lekkere snoepjes!

We zijn inmiddels al weer ruim twee jaar verder en het gaat hartstikke goed met mij! Mijn personeel zegt dat ik nu met gemak de 20 kan halen! Ach, ik ben pas 16! Maar omdat het nu zo goed met mij gaat prikt mijn personeel me nu wel vaak in mijn oor… Dat vind ik niet leuk maar ze blijft maar tegen me zeggen dat het voor mijn bestwil is. Wel flauw van haar, want dat was toen juist de reden dat ik geen Lantus hoefde te proberen maar gewoon Caninsulin. Omdat ik zo’n hekel heb aan die prik in mijn oor. De laatste tijd is mijn personeel heel blij na die prik in mijn oor. Soms krijg ik dan na het eten niet meer die andere prik in mijn nekvel voor de insuline, dat scheelt dan weer! Nou ik hou jullie wel op de hoogte hoe het verder gaat. Voorlopig ben ik blij dat mijn personeel niet meer bang is voor naalden en voor mij een regelmatig leven wilde gaan leiden, anders had ik jullie dit vast niet kunnen vertellen. Vooral dat ze niet meer kan uitslapen als ze niet hoeft te werken vind ze geloof ik wel erg. Poeh ik maak haar lekker wakker dan! Want ik weet precies wanneer het half 8 is! O ja, en als mijn personeel een keertje echt niet voor mij kan zorgen, dan komt gewoon de buurvrouw!
Groetjes van Vay
Ik geef mijn personeel maar een extra knuffel omdat ze zo goed voor me zorgen…. :roze poes:

Geplaatst: 01 okt 2010 14:14
door Natascha
Nou Vay, wat doen jij en je personeel het toch goed.
Ik hoop dat je lekker zo door blijft gaan, dan worden die vervelende oorprikjes vanzelf minder.

Geplaatst: 01 okt 2010 14:28
door Neeltje
Een lekker positief verhaal :sniffsmile:

Geplaatst: 01 okt 2010 16:06
door kadubb
Oh Vay, wat kan jij mooi vertellen.
Wij zijn ook blij dat het zo goed gaat, en wie weet........hoef je straks nog veeeeeeeeeel minder geprikt te worden.

:kittyhug: :kittyhug: :kittyhug:

Geplaatst: 01 okt 2010 18:24
door Bea
Goed zo Vay. Jouw verhaal kan veel nieuwe suikerkatjes en vooral ook hun baasjes duidelijk maken dat het allemaal op zijn kattenpootjes terecht kan komen.

Geplaatst: 01 okt 2010 23:27
door Marielou
Het gaat dus prima met je,Vay. Geweldig.

Geplaatst: 03 okt 2010 16:46
door Sandeman
Wat een heerlijk verhaal om te lezen. jeetje wat kan vay mooi vertellen zeg :animal_cat:

Geplaatst: 04 okt 2010 18:37
door Tilly
Maar Vay toch, heb je je personeel nog niet gezegd : ochtendstond geeft goud in de mond. Zo wordt dat kleine minpuntje van niet meer uitslapen toch nog een voordeel.
Ach ja ze verstaan geen kats.....blijf maar mooi verder gaan zoals het nu gaat en wie weet :backs:

Geplaatst: 06 okt 2010 14:32
door Takkie
Hoi Vay!
Jij boft maar met je personeel!!!
Knuffel van Joyce en veel kopjes van Takkie

Geplaatst: 06 okt 2010 16:17
door Claudia
Wat een heerlijk verhaal :blinking: