Pagina 1 van 2

Suzie - mijn Wonderkat

Geplaatst: 18 jun 2011 18:19
door Maria
Suzie is 16. Ik heb vroeger in Canada gewoond, en Suzie is met mij meegvlogen naar Belgie.

3.5 jaar geleden is ze met nierfaling gediagnoseerd. Op 24 April 2010 is ze (eindelijk) med diabetes gediagnoseerd. Suzie was vanaf februari niet lekker, haar achterpoten waren plots heel zwak, mank zelfs, ze at bijna niet. Dat ze veel dronk, dat wisten we al, het werd me gezegd dat dit door de nieren kwam, en ook dat het daarom was dat haar plas zo kleverig was.

Keer op keer gingen we naar de dierenarts. Koorts, anti-biotika spuitjes, colitis, meer anti-biotika, enz... tot ik echt tegen de dierenarts insisteerde, met al de moed die ik had, "zou het ECHT niet diabetes kunnen zijn???", nee, nee, het werd me verteld dat Suzie oud was en dat haar tijd aan het komen was, ik moest me voorbereiden. Het werd me ook gezegd dat om het te testen moesten we Suzie verdoven en meerdere buisjes met bloed nemen, naar een labo sturen, enz...

Suzie at minder en minder. Ze was aan het verhongeren. Ik zat daar met mijn stervende kat, voelde toch dat er iets niet rijmde. Iedereen in mijn omgeving vond dat ik een beetje fanatiek was met mijn kat en zei "Suzie is oud, zij is 15, het is haar tijd". Daar zat ik met mijn kat, vel over been, 3,2kg schoot er maar van over....

Tot mijn broer zei "waarom neem je haar niet mee naar mijn dierenarts, zij is geen tovenaar, maar misschien helpt een tweede opinie". Ik belde naar de dierenarts voor een afspraak. Je kon op haar stem horen dat ze vond dat ik een beetje raar was dat ik ueberhaupt een tweede opinie wou en dat ik willig was om 45 minuten met de kat naar haar te rijden, maar ik mocht komen.

Suzie en ik kwamen aan, de dierenarts haalde haar uit de kooi, en zei min of meer direkt "ha, dat ziet eruit als diabetes ! heeft ze geplast in de kooi? Prima!" dan nam ze een urine stick, depte het in de urine... de glucose werdt fel donkergroen. Dan nam ze een glucose meter, prikte Suzie in haar oor, de meter sloeg direkt naar "HI".

Ik blij dat ik een diagnose had ! Diabetes was te behandelen!!! JA, BLIJ !!!

Ik vroeg me alleen af eigenlijk of ze niet jaren al diabetes had en hoeveel schade het heeft aangericht. Eerst kregen we glipizide, thuis zat ik op internet te lezen dat glipizide 4-6 weken nodig heeft om te werken, en dan nog op ongeveeer 50% van katten werkt. 4-6 weken had Suzie niet, ondertussen waren we met dwangvoeding begonnen. Lange verhaal kort.... Suzie heeft uiteindelijk Lantus gekregen. (en ik heb mijn geplande vakantie in mei moeten annuleren om voor haar te zorgen).

De DA toonde hoe we haar in haar oor moesten prikken om te testen en hoe we haar rugvel moesten trekken op Lantus te spuiten. Mijn schat van een man aarzelede geen sekonde om naar voren te treden en het als eerste te proberen.

4 dagen nadat we met Lantus hebben begonnen begon ze weer zelf te eten!!!

Dan volgden een paar woeste weken - glucose meter kopen (hopeloos hier in Belgie, kan alleen besteld worden via apotheek, duur en ik wist niet wat ik moest bestellen), de juiste naalden vinden, over eten lezen, enz enz enz.

Een glucose meter heb ik uiteindelijk gekocht bij een on-line apoteek in duitsland voor veel minder geld, naalden met een fijne schaal ook. Ik heb dan later een Amerikaans diabetes Forum gevonden met heel goede tips, maar het was moeilijk met het tijdsverschil, plus ze hadden een nogal stugge manier om in te stellen. Dan de Duitse Diabetes KatzenForum, maar mijn duits is maar half-half, en dan uiteindelijk mijn weg naar hier gevonden.

Heel snel nadat ik deze Forum heb gevonden werd alles rustig, Suzie op een rustige eetschema, haar waardes volledig onder kontrole, hier vond ik de beste experten in Lantus. Ze kwam lekker bij in gewicht, en ik kreeg mijn Suzie terug. dag per dag, ze begon zich weer te wassen, en spinnen, en minder drinken, en minder plassen. Ze kwam bij in gewicht, weegt nu een gezonde 4,1kg.

Ja, het was wat lastig in het begin om de goede weg te vinden, maar ik zou het allemaal zonder aarzelen opnieuw doen. Had ik deze Forum eerder gevonden was het gemakkelijker geweest. Er zijn zoveel enge ziektes waar tegen je niets kan doen, maar diabetes is perfekt te behandelen.

En de nieren - haar nierwaardes zijn niet veranderd, doordat haar diabetes onder kontrole is, doen haar niertjes het goed. Had ze zelfs ooit echt nierfalen vraag ik me af, of was het eerder al die tijd toch diabetes?

Meer dan een jaar later na de diagnose zitten we hier en ze doet het goed. We hebben haar 16e verjaardag in mei gevierd, luidkeels gezongen met enkele vriendinnen. Ik heb haar nog. Ieder dag is een bonusdag, Suzie is mijn dagelijkse wonder.

Geplaatst: 18 jun 2011 18:51
door Neeltje
Eindelijk heb je tijd gevonden om Suzie's verhaal te vertellen Maria, en wat is het een mooi en blij en positief verhaal geworden :AF1CatGR0156HL

Geplaatst: 18 jun 2011 19:00
door Molly
wat een mooi verhaal over je fantastisch wonder...ik kende het verhaal al een beetje maar telkens verbaas ik me hoe dom/slecht vele dierenartsen zijn...
Jullie hebben dat beide fantastisch aangepakt...dat verdient een dikke knuffel :AF1CatGR0156HL

Geplaatst: 18 jun 2011 19:39
door MiK
Iedere dag is een bonusdag. Inderdaad. Ik wens jullie nog heel veel mooie jaren toe!

Geplaatst: 18 jun 2011 19:54
door TamaraH
wat een verhaal! Gelukkig heb je je Suzie nog.
Heb je je 1e da dit onder zijn neus gewreven?

Geplaatst: 18 jun 2011 22:37
door Maria
Ik zit bijna te janken als ik het verhaal zelf herees. Voor haar 15e verjaardag stonden mijn man en ik voor haar te zingen, we hebben een kaarsje in een blik zalm gestopt, we dachten dat het haar laatste verjaardag ging zijn. Mijn man begon al in de tuin te kijken waar we haar konden begraven, zo erg was het.

Ik heb mijn Oskar, Alexander en Houdini niet kunnen redden, en die waren jonger dan haar, mijn moeder heb ik ook niet kunnen redden, maar Suzie, zij is de kat die ik van de afgrond pakte, en jullie mogen geloven dat ik haar goed vastheb.

Als het haar tijd komt, komt het, deze kat gaat van ouderdom sterven, niet van iets dat te behandelen is!

Geplaatst: 18 jun 2011 22:37
door Maria
En nee, mijn oude DA weet niet dat ik Suzie nog heb. Ik begrijp het steeds niet, heb haar jaren als DA gehad, altijd goed geweest, maar dit heeft ze volledig gemist, vooral om dat ik daar stond te insisteren "zou het niet diabetes kunnen zijn?". Ik rij nu 45 minuten naar de nieuwe DA, maar ik rij naar de DA die zag dat het diabetes was, die Lantus gaf en die mij helpte om mijn poes te redden.

Geplaatst: 18 jun 2011 22:53
door Marielou
En gelijk heb je!

Geplaatst: 19 jun 2011 00:54
door Tobias
Maria, wat mooi dat je dit met ons wilt delen. Ik word hier erg emotioneel van. Fijn dat
Suzie jou heeft getroffen. Jouw verhaal geeft mij moed om door te vechten. Slapen doe ik bijna niet, ben constant bezorgd, mijn omgeving heeft moeite om het te begrijpen, maar ik hoop zo dat Tobi het haalt.

Geplaatst: 19 jun 2011 08:40
door Tilly
De poezen in ons leven zijn super belangrijk, daarom doen we wat we kunnen omdat ze zich goed zouden voelen en soms is daarvoor zelfs een andere da nodig. We moeten aan niemand verantwoording af leggen waarover wij verantwoordelijkheid opnemen of hoever we daarin gaan als natuurlijk gevolg van de band met onze poes. Ook het randverhaal kennend van Suzie vind ik het fantatsisch hoe zij Maria en Andy's wonderkatje is, waarvan en waarmee ik hoop dat ze nog heel lang kunnen genieten. Een prachtig verhaal alleszins, waaruit we kunnen leren nooit op te geven.